iRide

Aanbevelingen

Na de concept-, bouw- en testfase zijn er zeker wat puntjes aan het licht gekomen die beter kunnen aan het ontwerp. Omdat het project echter op een einde aan het lopen is, worden er aanbevelingen gegeven over hoe er eventueel verder zou kunnen worden gegaan.

​

Tijdens de bouw van het prototype is besloten om ultrasoonsensoren te gebruiken. Dit werd gedaan omdat het doel van het prototype een proof of concept was, en er zo tijd en geld bespaard kon worden. In het eindproduct is het namelijk de bedoeling dat deze sensoren worden vervangen door camera's met herkenningssoftware. Daarnaast moesten er tijdens de bouw van het prototype wat concessies worden gedaan en werd de kijkhoef van de sensoren op het prototype drastisch verkleind. In het eindproduct worden camera's gebruikt en zal deze hoek dus veel groter zijn, gecombineerd minstens 180 graden, zodat er ook geen dode hoek net achter de bestuurder zit. Daarnaast wordt hiervan het bereik minstens 50 meter. 

Een ander probleem met het prototype was de feedback. De gebruikte verwerkingsunit, een Arduino Uno, kan de auditieve feedback niet snel genoeg wijzigen. Het duurt een fractie van een seconde voordat de frequentie aangepast wordt wanneer de afstand tussen de sensoren en dat object verandert. Dit lijkt in eerste instantie niet per sé problematisch, maar als er een kleine vertraging in de auditieve feedback zit krijgt de gebruiker dus niet de meest recente informatie en kunnen er fouten optreden die tot ongelukken leiden.

Ook de frequentie van de piepjes mag een stuk hoger komen te liggen. Momenteel heeft deze frequentie de hoogste waarde die de verwerkingsunit aankan, maar in de praktijk blijkt dit nog niet hoog genoeg. Zeker vergeleken met bekende, vergelijkbare producten, bijvoorbeeld inparkeerhulp in auto's, voelt de feedback niet intuïtief genoeg aan. De strekking is wel duidelijk, maar de uitvoering laat nog wat te wensen over.

Voor dit prototype is alle elektronica aan de buitenkant op de helm bevestigd. In het eindproduct moet dit allemaal inwendig worden. Dit kan mede doordat de verwerkingsunit en voeding een stuk kleiner moeten worden. Het is dan natuurlijk wel noodzaak dat de helm nogmaals getest wordt op veiligheid, zowel bij een botsing als bij normaal gebruik. 

Ook moet het mogelijk worden om het volume en de toon van de feedback aan te passen. Dit kan via een app op de smartphone gebeuren. In het eindproduct is het ook de bedoeling dat er een Bluetoothmodule komt, waarmee de helm verbonden wordt met de telefoon en met de knoppen die op het stuur worden gemonteerd. Via de app op de telefoon kunnen er dan nog allerlei extra functies worden toegevoegd. Denk bijvoorbeeld aan een logboek van gebeurtenissen, zodat de bestuurder kan zien hoeveel hij of zij gereden heeft en in geval van een ongeluk kan het wellicht fungeren als een 'black box.' 

​

Conclusie

Om te kunnen beoordelen hoe geslaagd het project is, zal het eindproduct nagekeken worden aan de hand van het Programma van Eisen.

​