iRide
SAMENVATTING
Dit project is gedaan in opdracht van de minor Ergonomisch Ontwerpen aan de Avans Hogeschool te Tilburg. De opdracht komt vanuit een vraag uit de praktijk, van iemand die één oog is verloren en daarvoor altijd motor heeft gereden. De hoofdvraag is dus:
​
"Een gebruiker heeft één oog. Hij rijdt motor en het is vooral bij het invoegen in het verkeer gevaarlijk dat hij aan één kant niet kan zien. De vraag is om een oplossing te ontwerpen waardoor hij op een veilige manier zijn blindheid aan één oog in het verkeer kan compenseren op de motor."
​
Er zijn verschillende analyses gedaan, zoals een interview met de opdrachtgever, een taak- en functieanalyse, een ergonomische analyse, literatuuronderzoek, een rollenspel, twee enquêtes en een markt- en trendanalyse. Hieruit kwamen verschillende eisen voort. Zo mochten er geen extra visuele prikkels worden toegevoegd, maar moest de gebruiker zich wel bewuster worden van zijn omgeving, ondanks de visuele beperking.
​
Op basis hiervan zijn tientallen verschillende ideeën gegenereerd via verschillende methodes.
​
Uit al deze ideeën kwamen er enkele naar voren die heel vergelijkbaar waren. Via een Color box en keuzematrices is er uiteindelijk besloten dat deze ideeën ook onder de besten behoorden en zijn ze gecombineerd.
​
Het idee van een helm met daarin sensoren en speakers ging door naar de conceptfase. De sensoren nemen waar of er verkeer achter de gebruiker zit. Vervolgens wordt er feedback gegeven aan de gebruiker via piepjes. Hoe hoger de frequentie, hoe dichterbij iets zich bevindt.
​
Vervolgens is er een prototype gebouwd. Het programmeerwerk bleek een redelijke drempel te vormen, maar uiteindelijk is het ontwerpteam hier toch uitgekomen.
Met dit prototype zijn testen uitgevoerd. Wegens compromissen die tijdens de bouw van het prototype gesloten moesten worden, bleek het wat lastiger om de testen uit te voeren zoals aanvankelijk gepland was. Omdat de testen bedoeld waren als een proof of concept, konden deze echter op een andere manier worden uitgevoerd. Hier kwamen nog steeds gewenste resultaten en verbeterpunten uit voort.
De aanbevelingen zijn als volgt:
-De ultrasoonsensoren worden vervangen door camera's met herkenningssoftware.
-De verwerkingstijd tussen het waarnemen en het verschaffen van feedback wordt verkleind.
-De frequentie van de auditieve feedback wordt verhoogd.
-De helm wordt opnieuw getest wanneer alle elektronica geïntegreerd is.
-Het geheel wordt gelinkt via Bluetooth en kan ook met smartphones verbonden worden.
De meeste van deze punten waren al deel van het originele ontwerp, maar waren onmogelijk te realiseren met de middelen die beschikbaar waren voor het prototype.
​
Na een check via het Programma van Eisen blijkt dat aan bijna alle eisen wordt voldaan. De overige eisen zijn nog niet te controleren of inmiddels niet meer relevant. Ook beantwoord het eindontwerp de hoofdvraag en mag het project een succes genoemd worden.
​